Nou, hier dan nog 1 verhaal... Het heeft even geduurd voordat ik hier de tijd voor heb genomen en het is ook heel gek om nu nog over mijn laatste paar dagen Filippijnen, Maleisie en London te vertellen, maar wil het ook wel echt even afmaken.

In mijn vorige verhaal ben ik geeindigd bij mijn trip naar Boracay. Zoals ik al zei is Boracay een beetje de feestplek van de Filippijnen. Verder heb ik ook ontdekt dat het buiten een feestplek super mooi is. Het is het witste strand dat ik ooit heb gezien. De zonsondergang is daar heel bijzonder. Ik had van een aantal mensen gehoord dat Frenz Resort een leuk hostel was met veel backpackers en dorms. Nou, dit was de beste accomodatie die ik tot dan toe in de Filippijnen heb gehad! 6 bedden in een heel huisje en.... heel belangrijk... geen bunkbeds (stapelbedden)!!! Yihaa! Daar aan de tafel ontmoette ik meteen een leuk clubje en gingen de boel verkennen. Het is een vrij lang strand met station 1, 2 en 3. Ben even kwijt wat nu het leukste stuk was, maar volgens mij zat ik precies in het midden. Dat verkennen met een voorzichtig drankje werd een gezellige stapavond! De dag erna lekker naar het strand en aangezien Frendz stoelen op het strand had staan, ontmoette je daar ook weer mensen. Natuurlijk werden er weer plannen gemaakt voor die avond. Aangezien ik de dag erna een vlucht had om 9.30u en het 3,5 tot 4 uur reizen was na het vliegveld, bedacht ik dat ik maar beter de dag ervoor mn tas in kon pakken voor het geval ik laat thuis zou zijn. Het stappen was erg gezellig en toen ik om 6.30 uur wakker werd terwijl ik om 6 uur al in de tricycle had moeten zitten, was er natuurlijk paniek! Ik was erg blij dat ik mn tas had ingepakt en sjeesde naar beneden, rende naar de straat en sprong in de eerste de beste tricycle die stopte. Toen gelukkig nog net de boot op tijd gered... Ik had een busticket en die bus ging pas als ie vol was (neeeeee!!!) en heb toen net zo lang zitten zeuren en die mensen op zitten haasten, totdat ze zouden gaan rijden. God, wat was dat een rotreis, als je je bedenkt dat je je na zo'n avond ook niet bepaald fris en fruitig voelt. Anyway... 20 minuten voordat mijn vlucht zou vertrekken kwam ik aan en ze waren al aan het boarden en ik mocht gewoon nog mee!! Ik was zo blij! Zo was ik op tijd terug in Manila, waar ik weer een bekende uit Palawan tegenkwam, om de dag erna mijn vlucht naar Kuala Lumpur te pakken.

Met pijn in mn hart verliet ik de Filippijnen. Wat wil ik graag terug zeg! Had ook niet zoveel zin meer om te reizen en had ook niet echt een plan voor Maleisie. Wilde vooral bruin worden en op een strand liggen. Klinkt heel verwend, maar de meeste reizigers zullen dit wel herkennen, het gevoel van het reizen zat zijn. KL vond ik wel een beetje spannend, want voelde me er niet 100% veilig. Zoals bij zoveel steden ging het ook hier prima en later ontmoette ik ook wat mensen. Toen met een jongen heel spontaan besloten om de dag erna naar Melaka te gaan. Melaka is een oud stadje met Nederlandse invloeden. Zo heb je een Stadhuys en staat er een windmolen. Erg grappig. Het hele stadje is 1 en al museum, soms wel een beetje nep en erg opgezet. Vanuit ons hostel werd er een tripje georganiseerd naar de locale markt. Erg leuk was dat! Het was zo bizar goedkoop! Noodles voor 20 cent, een hamburger voor 25 cent, allerlei soorten drankjes, cakes, fruit, noem het maar op. Heerlijk was het! Na 2 dagen had ik het daar wel gezien en toen heb ik de bus gepakt naar Penang. Dat is een eilandje. Daar was ook een jongen die ik kende van het hostel in KL en dat was natuurlijk wel gezellig. Penang zelf vond ik absoluut niet boeiend. De zee was vies, het strand was niks... En aangezien ik al genoeg tempels en dat soort dingen had gezien, viel het sightseeen ook tegen. Wel was er een hele mooie bioscoop, dus Alex en ik zijn naar The Woman in Black gaan kijken. Ooooh, dat was zooo eng. Al die Aziaten zaten zonder blikken of blozen die film te kijken en wij maar gillen. Alex is dus die jongen en die gilde nog harder dan ik haha! De dag erna moest ik vroeg op, want om 5u vertrok mijn bus naar de Perhantian Islands. Het was een beetje een risico omdat het eiland net open was (is gesloten tot maart) en het regenseizoen net voorbij. Gelukkig was het topweer toen ik aankwam. Er waren mensen helemaal lyrisch over de Perhantians, maar als je net uit de Filippijnen komt vallen alle stranden tegen. Dus ook hier. Wel een goede sfeer (ik zat op het kleine eiland, waar de meeste backpackers heen gaan). Ik stond mezelf toe om een te dure kamer te nemen, na zo'n lange reis. Iets van 15 euro kostte die, duur!!! De kwaliteit was nog steeds niet al te best, maar goed. Bij de receptie raakte ik aan de praat met 2 Engelse meiden en dat klikte meteen. Daar eigenljk de rest van de 5 dagen mee opgetrokken. Veel gelachen, spelletjes gedaan, lekker gegeten en eigenlijk hadden we allemaal geen zin om te feesten, dus rustig aan gedaan. Ik heb nog wel 2 duiken gemaakt, 1 naar de Temple of the Sea en 1 naar t Sugar Wreck. De Temple viel een beetje tegen door het slechte weer dat was geweest en ook de visibility bij t wrak viel tegen. Wat wel lachen is, is dat je bij t wrak een luchtbel hebt waar je in principe gewoon kunt ademen. De meeste dagen waren helaas bewolkt en het weer werd wat minder (wildere zee) dus heb het bij die duiken gehouden. Maar heb me prima vermaakt!

Ik had met Adrian, een Australische jongen die ik in Laos heb ontmoet, contact gehouden al die tijd en die woonde inmiddels in Jakarta met zn Indonesische vriendin. Toen ik zei dat ik redelijk in de buurt was besloot hij me een weekendje op te zoeken in Kuala Lumpur. Dus na een flinke rit (12u) met de bus naar KL, ontmoette ik hem en Hanna, zn vriendin voor lunch die middag. Super leuk weerzien en we besloten dan ook ‘s avonds te gaan stappen. Dat is een dure aangelegenheid in Maleisie, want drank is daar net zo duur als in NL, al dan niet duurder. Maar goed, het waren mn laatste dagen. Na mijn allerlaatste drankspelletje van mijn reis, zijn we de kroeg in gegaan en dat was natuurlijk hele gezellig. Waren met een leuke club. Liam, jongen die ik kende van Perhantians had zich ook bij ons gevoegd. Daarna wilden we nog verder stappen en toen gingen we naar een discotheek... daar moesten we een fles wodka kopen om binnen te komen... Natuurlijk was dit om dat ze ons op onze slippertjes en korte broeken niet binnen wilden hebben, maar helaas voor hun heeft ze dat niet afgeschrikt. We waren met een lekker groepje dus hebben die fles met zn allen gekocht. De dag erna werd ik natuurlijk met een bonkend hoofd wakker. Ik verbleef in Reggae Mansion, echt het beste hostel EVER. Hostel met dorms bedoel ik dan. Ik sliep in de 16-bed female dorm en ieder bed was zn eigen cabine zeg maar. Gordijntje ervoor en lekker een beetje privacy. De douches waren prachtig en heerlijk wame regendouche (zo'n luxe na Filippijnen en Perhantian Islands) en het ontbijt zat erbij in (fruit, brood, pindakaas en jam, jummm).

Die dag kwam Lindsey aan, 1 van de meiden die ik had leren kennen op de Perhantian Islands. Super gezellig natuurlijk en zijn samen naar de torens gegaan en hebben onszelf verwend met brood met lekkere dip en cheddar kaas. Daarna nog een drankje gedaan, maar ook wel op tijd naar bed. Lindsey bracht me de dag erna met mn hele hebben en houden naar het treinstation, waar ik de trein ging pakken naar het vliegveld, want de dag om weer terug te vliegen naar Europa was aangebroken! Mijn vlucht was prima eigenlijk! Ik zat naast een jongen, daar gezellig mee gekletst. Hij heeft nog even zijn window seat afgestaan zodat ik ook lekker kon slapen en in ruil daarvoor mocht bij mn Ipod lenen voor wat muzikaal vermaak. Op het vliegveld van Londen Gatwick stond Clare op me te wachten. Wat een leuk weerzien!! Clare heb ik ontmoet in Sydney in het hostel Great Aussie Backpackers. Wij hadden de kamer een tijdje voor ons 2-en en zijn toen goede vriendinnen geworden. Ben 2 nachtjes bij haar blijven slapen en zij heeft me de omgeving laten zien. Zijn naar Windsor geweest en hebben wat geshopt. Toen op donderdag was de grote dag dat mijn lieve vriendinnetjes Roos, Dimphy en Anneke aan zouden komen op Kings Cross train station met de trein vanuit NL. Het weerzien was super en toen we het station uitliepen voelde het al alsof we elkaar maar 2 weken niet hadden gezien. We hebben de spullen gedropt in het hostel en zijn toen op pad gegaan. Naar de Big Ben en lekker aan de cider (YUMM) gezeten in een kroegje. ‘s Avonds afgesproken met Alicia, het andere meisje dat ik had ontmoet op de Perhantian Islands (die was ook al terug). Dat was ook erg gezellig. De dag erna zijn we van hot naar her gegaan en hebben ook onze slag geslagen in Primark. Goedkope winkel en zoooo druk. Geluncht met Lindsey, die ook weer terug in London was. En toen weer verder gaan shoppen :)

De dag erna pakten we de trein terug naar NL... zo gek was dat! Eenmaal in Arnhem stond er een grote groep me op te wachten. Zo fijn om iedereen weer te zien! Lekker wat gedronken op de Korenmarkt en natuurlijk patat, kroketten en frikandellen gegeten :) Daarna met een clubje uitgegaan, wat heerlijk om weer in Dollars mee te kunnen brullen!

En nu ben ik inmiddels alweer 3 maanden terug! Wat vliegt de tijd he... Ben erg blij om weer terug te zijn. Ik geniet met volle teugen van alle leuke dingen, feestjes en natuurlijk het feit dat ik mijn vrienden en familie weer om me heen heb. Mis ik het reizen? Niet echt, al krijg ik bij het schrijven van dit verhaal wel een beetje heimwee. Ik heb ook gewoon geen tijd om het te missen, nog niet tenminste. Deze herinneringen zal ik altijd met me meenemen en dit is de beste ervaring ooit. 1,5 jaar weg zijn is natuurlijk ook een lange tijd, dus het kan best zijn dat de dip ook wat langer op zich laat wachten. Ik ben inmiddels alweer 2,5 maand aan het werk. Ik werk als managementassistent bij de Akzo Nobel in Arnhem, dus ik heb mijn regelmatige leven weer opgepakt. Ik sport weer regelmatig, doe dus leuke dingen.. Qua woonruimte ben ik nog niet helemaal gesettled. Ik heb de eerste 5 weken bij een vriendin in Huissen gewoond, daarna bij mijn oom en tante in Elst en nu pas ik weer even op de katten van die vriendin in Huissen. Hierna weer naar Elst. Ik ben rustig om mee heen aan het kijken voor een leuk huisje, kan nu lekker nog wat sparen (is heel hard nodig!) en kan als ik een huisje vind deze dan ook lekker inrichten.

Nou, dit was het dan! Ik sluit niet uit dat ik weer ga reizen, al zal dat niet op heel korte termijn zijn en niet zo lang, maar in de toekomst hoop ik toch weer een reisje te maken en dan zal ik zeker weer verhalen hier gaan posten!

Super leuk dat jullie me al die tijd hebben gevolgd, voel me erg vereerd!

Liefs, Kristin